سیزدهم

به «آسمان» برو گنجشکک درخت چنار

[راستش اینطوری است، متاسفانه همینطوری است. داشتم پست ها را می دیدم که چشمم به این خورد و متاسفانه اینطوریست. حس نوستالژی همینطوری است، رفتن سراغ گذشته، آلبوم ها، نوشته ها... متاسفانه همینطوری است.]

سیزدهم...

حالم اصلا خوش نیست.

هر چه گفتم، هر چه نگفتم همه نارواست.

گریه حرف اول و آخر من است.

مضحک است.

هیچ نیست. هیچ نیست.

و من کاش می توانستم به عصر حجر برگردم.

سیزدهم...

می‌گفتم که آخرش خوب است و اگر خوب نبود آخرش نیست. و حالا روبرویت می‌نشینم، با تو حرف می‌زنم، در آغوشت ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌می‌گیرم و معجزه را لمس می‌کنم! شروع فصل تازه‌ای از انسان بودن با یک پایان خوب؟ راستش سیزدهم...